Słownik polsko – katolicki

katolicki – przymiotnik ten oznacza, że rzeczownik nim opatrzony nabiera całkowicie przeciwstawnego znaczenia. Np. wolność katolicka z wolnością zwykłą nie ma nic wspólnego.

wolność – zniewolenie w Chrystusie przez chrzest, ewentualnie słodka niewola Maryi.

chrzest – wcielenie do korporacji katolickiej przez polanie wodą (zwykle bez wiedzy i zgody, w niemowlęctwie) i uczynienie człowieka niewolnikiem dla jego dobra.

humanizm – wyrzeczenie się swojego człowieczeństwa, godności i przyrodzonych praw dla postaci mitycznej.

miłosierdzie – zbieranie datków.

bliźni – katolik.

katolik – człowiek polany wodą i uczyniony przez to dożywotnim poddanym (subditus ecclesiae) władców korporacji katolickiej (por. kan. 11 KPK). Do bycia katolikiem wiara nie jest potrzebna, można stracić wiarę lub ją zmienić a katolikiem pozostaje się na zawsze i jest się wliczanym do statystyk. Katolikami mogą być ochrzczeni ateiści, innowiercy, heretycy, apostaci, niemowlęta (które w nic nie wierzą), itd.

miłość bliźniego – tolerancja dla bliźnich. Nie dotyczy plugawych pogan, ateistów, Żydów, lewaków, masonów oraz innych asfaltów i ciapatych.

katolicyzm – katowanie lic, czyli twarzy; jak nie można dać w twarz, to przynajmniej słowem trzeba poniżyć w imię miłości bliźniego.

racjonalny – irracjonalny.

logiczny – zgodny z doktryną Magisterium Nauki Wiary, nieważne jak jest ona absurdalna.

nielogiczny – wnioskowanie lub dowód poprawny pod względem metodologicznym i formalnym, który trzeba szybko zapomnieć i obrazić jego autora, gdyż jest niezgodny z prawdą.

prawda – 1. mit (zwykle hebrajski); 2. fikcja literacka; 3. nonsens; 4. absurd lub sprzeczność; 5. fałsz; 6. wątpliwa hipoteza często tworzona ad hoc, aby “uzasadnić” inne “prawdy”; 7. każda wypowiedź, która popiera rozdział kościoła od państwa.

rozdział kościoła od państwa – stan, gdy kościół ma podporządkowane wszystkie instytucje państwowe i publiczne oraz wymusza finansowanie kościoła i tworzenie prawa wedle woli hierarchii kościelnej (wg abp. Gądeckiego).

kryterium prawdy – zgodność myśli ze słowami proboszcza.

tolerancja religijna – gdy katolicy mogą wieszać krzyże gdzie chcą, choćby bezprawnie, a innym wyznaniom nie wolno wieszać swoich znaków publicznie, nawet zgodnie z prawem.

wolność słowa – gdy katolicy mogą głosić swoją doktrynę gdzie i kiedy chcą, a inne wyznania i ateiści nie mogą.

neutralność światopoglądowa państwa – gdy państwo wspiera i finansuje Kość. Kat., a bezbożników i pogan tępi.

dyskryminacja religijna katolików – gdy z ważnych powodów (np. bezpieczeństwa) ogranicza się katolikom publiczne manifestowanie swojej wiary na równi z innymi wyznaniami.

równouprawnienie płci – stan, gdy kobieta jest podporządkowana mężczyźnie i nie posiada równych praw.

teologia – nauka o bycie fikcyjnym, ew. postaci mitycznej.

teologia człowieka – nauka o Bogu o człowieku.

moralność – współżycie płciowe w małżeństwie.

niemoralność – kopulacja pozamałżeńska, także nieprawomyślne stosunki seksualne w małżeństwie.

zgorszenie – coś, co robi większość, ale jak wyjdzie na jaw, to jest niemoralność.

szczęście – nieszczęśliwe życie w celu osiągnięcia zbawienia.

zbawienie (niebo) – niemożliwy do osiągnięcia stan szczęścia po śmierci, gdy nieistniejąca niematerialna dusza nie mając ciała – zwłaszcza na czym usiąść – zasiada po prawicy Boga, zaś Bóg jako niematerialny, nie ma prawicy. Służy zachęcaniu do miłosierdzia.

piekło – niemożliwy do osiągnięcia stan nieszczęścia po śmierci. Służy zastraszaniu wierzących.

dusza – coś, co przykleja się do nowego zarodka ludzkiego a po śmierci “idzie” do nieba lub piekła. Nie jest to umysł, świadomość, jaźń ani osobowość, ponieważ posiadają je wyłącznie rozwinięte układy nerwowe. Zarodki nie mają ani jednej komórki nerwowej.

duchowy – służący miłosierdziu.

ojciec – bezdzietny (oficjalnie) mężczyzna w sukience.

ojciec święty – bezdzietny mężczyzna w białej sukience.

święty – człowiek bardzo zasłużony dla korporacji katolickiej. Zalety charakteru, szlachetne czyny, zdrowie psychiczne lub historyczność postaci nie są konieczne.

apostazja – wystąpienie z Kościoła, po którym człowiek dalej jest członkiem Kościoła

rozwód kościelny – właściwie stwierdzenie nieważności małżeństwa, czyli jawnie fałszywe, wysokopłatne oświadczenie, że nierozerwalnego, sakramentalnego małżeństwa nie było – mimo jego skonsumowania, dzieci, przysięgi małżeńskiej, wpisania do akt i zatwierdzenia przez samego Boga.

kolęda – wł. wizyta duszpasterska – płatny, rodzinny wywiad społeczno-gospodarczy.

spowiedź – bezpłatne donoszenie na siebie i bliźnich.

konfesjonał – specjalna szafa przeznaczona do bezpłatnego donoszenia na siebie i bliźnich.

kościół (budynek) – zwykle okazała i kiczowata budowla, w której mieszka Bóg, mimo, że Słowo Boże mówi: “Bóg (…) nie mieszka w świątyniach zbudowanych rękami ludzi” (Dz 17.24).

Kościół (grupa ludzi) – gdy trzeba płacić, Kościołem są parafianie. Gdy trzeba inkasować, Kościołem są księża. Wszystkie ważniejsze rzeczy, zwłaszcza doktryna, finanse i skandale są wewnętrzną sprawą Kościoła i parafianie mają się odstosunkować.

parafianin – dawniej: człowiek bez ogłady, wykształcenia, zacofany, ograniczony. Dzisiaj: człowiek niezwykle kulturalny, o szerokich horyzontach, doskonale wykształcony, zna się na wszystkim.

wino mszalne – ten szlachetny trunek, który parafianie piją ustami swych kapłanów.

gender – potwór sprawiający, że dzieci gwałtownie się seksualizują i lgną do księży. Służy straszeniu parafian.

autorytet moralny – 1. cyniczny sybaryta mieszkający w pałacu; 2. bogacz namawiający do ubóstwa; 3. władca namawiający do pokory; 4. piewca miłości bliźniego szerzący nienawiść; 5. kapłan namawiający do przestrzegania nakazów Boga, których sam nie przestrzega.

hipokryta – wymarły gatunek konia (Hippus critus).

biskup – mianowany władca księstwa kościelnego zwanego diecezją. Zwykle jest oficjalnym autorytetem moralnym, cytowanym przez największe media w kraju, zwłaszcza, gdy mówi prawdę.

kurwatura – coś, co biskupi pokazują przy uroczystych okazjach